Duchenne Heroes 2015. De Start.

Op zaterdagavond worden 10 ballonnen opgelaten. Voor ieder jaar 1. Voor de kinderen met Duchenne, hun ouders. De vrijwilligers, de fietsers, de organisatie. In de tent zit ruim 450 man. Mooi clubje. Iedereen met hetzelfde doel. Goed doel. Goed sfeertje. Na een paar speeches en paar biertjes gaan we lekker slapen in de bus. Een bus van 11meter, die dus niet op de camping mocht. Raar. Waarschijnlijk is de bus tussen Oirschot en Bure een meter of 4 langer geworden…. Zondagochtend snel ontbijt. Eigenlijk iets te laat de wekker. Bidons vullen, kuiten smeren, een teamfoto en we zijn los! Na het ontbijt worden de teams weggeschoten en onder begeleiding van onze Teamcaptain Cody, uiteraard weer met brede glimlach, keren we Camping La Clusure de rug toe en vertrekken we voor de eerste 90km en ruim 1800 hoogtemeters. Een rustig dagje warming-up voor de rest van de week. Rond 15:30uur zijn we allemaal weer terug op camping 2 in La Roche de Ardennen. Dankzij Ed, Mari en Harrie staat het kamp alweer klaar. De fietsen worden gepoetst, sterke verhalen uitgewisseld en sportdrank wordt verruild voor de eerste flesjes Jupiler. Dan even de koolhydraten aanvullen, biertje drinken en morgen vroeg weer op. Nu wel op tijd voor het ontbijt hopelijk…….

Dag 2 zit erop.

Ruim 2000 hoogtemeters, 90km. Maar die meters waren niet het zwaarste.

Regen. Modder. Blubber. Glibber de glibber. Slipcursus in de Ardennen. Modderspatters op de billen bij het klimmen. Spetters in de ogen bij het dalen. En een bruggetje. Waarvan wij dachten dat je beter door het water kon lopen. Daar dacht onze voorganger anders over. Kwestie van alle waarschuwingen negeren. Nat pak dus. Wij door het water. Natte voeten. Veel nat dus. Rob, de routebouwer van deze dag, woont in de Ardennen. Hij noemt dit zijn achtertuin. 3 tips Rob: Leg een drainage-systeem aan, maai vaker het gras en ga een goed gesprek aan met je achterbuurman. Die heeft de koeienstal uitgemest en de stront in jouw gangpad gedumpt. Gelukkig mochten we douchen met de shampoo van Ed en nu ruikt iedereen naar roze bloemetjes. Pfff. Morgen weer een dag. Waarvan de routebouwer waarschuwt dat het venijn in de staart zit……oeh spannend!

Duchenne Heroes 2015. Dag 3.

Ook wel bekend als de Koninginnenrit. En dat op Prinsjesdag. 108km en ruim 2600 hoogtemeters. Ik weet ook niet waarom ze dit koninginnenrit noemen. Maxima en WL rijden in een gouden koets naar het Binnenhof. Wij zitten op een mountainbike van Luxembourg naar Spa. Bij het koninklijk paar thuis helpen diverse lakeien en kindermeisjes het gezin in de kleren en eten ze van een porseleinen servies. Wij hebben Harrie en Mari voor het poetsen van de fietsen en de afwas van de plastic picknickset. Ed bestuurt de bus. Met een standkachel, dat dan weer wel. En daarmee is dus iedere verdere vergelijking ver te zoeken. We begonnen met regen vanochtend. Hoe later hoe beter. Het werd droog. En bleef droog. Prachtige route met veel spectaculaire afdalingen en dito uitdagende klimmetjes. Zeg maar gerust klimmen. Flinke klimmen. Snap dat wel. Deze dag doet zijn naam eer aan. Blij dat we weer binnen zijn. Blij dat we goede supporters hadden bij de finish. En volgend jaar maar hopen dat Maxima een keer meefietst. Ik wil de broek wel sponsoren. En Billy het shirt. (PS: Roel staat niet op de foto, die was net na de finish al gevlogen).

Duchenne Heroes 2015. Dag 4.

Cody kwam op bezoek. Stond met Henk, Annelies en zus Jara bij de finish in Valkenburg. Samen met familie van de Ven en het schatje van Barry. Om ons een dikke duim te geven. Een dikke duim voor dag 4. Een natte dag. Hele dag nat. Meer zeggen we er niet over vandaag. Geen grapjes over de koningin of bijdehante opmerkingen over “Oil Barrel Mud Bud” Barry. Geen statistieken over 50% kans op GEEN regen. Fijn dat we weer allemaal veilig binnen zijn. Lekker warm. Met hoog bezoek. Gastvrij ontvangen bij “Gasterij De Bus”. Van Team Roompot. Toch nog een bijdehand grapje.

Duchenne Heroes 2015. Dag 5.

Let op: Onderstaande teksten kunnen woorden bevatten die voor mensen met een zwakke maag gevaarlijk kunnen zijn. Ook is er sprake van lichte irritatie en sarcasme. Verder lezen is dus geheel op eigen risico. Van camping De Bron Valkenburg, naar camping de Leistert in Rochel. Voor sommige onder ons hadden ze het ook de tocht van de schijtleister en de rochel kunnen noemen. Wat ‘s-ochtends begon met maagkrampen, met tussendoor een achteruit gegeten banaan, eindigde in een fysieke uitputtingsslag die gelukkig mentaal werd gewonnen dankzij teammaatje Roel, die met onverminderd enthousiasme en glimlach de laatste kilometers het kopwerk deed en mij er doorheen sleepte. Aan de finish weer die andere glimlach, samen met een heerlijk stuk Limburgse rijstenvlaai. Weer een dag overleefd. Barry en Billy al aan de pils. Ik even aan de pillen. Ps1: bijzonder dank aan de vriendelijke portier bij het COA in Schinnen. We mochten daar geen gebruik maken van het toilet want “dat was niet te doen voor onaangekondigd bezoek en dan moeten we een sleutel aanmaken.”. Bedankt voor de Nederlandse gastvrijheid. Hierdoor ben ik noodgedwongen in de vrije natuur gaan zitten en heb waarschijnlijk bij die actie een zeer zeldzaam paddenstoeltje ontdekt. Ook gaf het me extra motivatie om toch door te gaan. Ondanks de maagkrampen en misselijkheid. Nogmaals dank dus aan de portier. Ik hoop dat u zich realiseert dat dankzij het voorbeeld dat u geeft, er mensen zijn die wel echt iets voor een ander willen betekenen. Hoe klein ook. En dat er mede daardoor ooit een medicijn komt voor Duchenne! Ps2: vandaag alleen een rare selfie waarbij we dachten een loslopende dikbil op de foto te zetten. Ziet u hem?

Duchenne Heroes 2015. Dag 6.

118km en te verwaarlozen aantal hoogtemeters. Vandaag fietst Weekend Hero GeertJan mee en hij heeft mooi weer meegebracht! Na een slingerend paadje in het Leudal nemen we het pondje over de Maas. Daarna veel lange paden, soms afgewisseld door kleine klimmetjes en singletracks. Op het checkpoint tijd voor vlaai en cola en dan weer gas erop. Bij aankomst in Arcen staan onze trouwe supporters Annelies, Henk en Jara al op ons te wachten. Cody is er niet bij vandaag. Die had een boze brief ontvangen van Jet Bussemaker. Iets over leerplicht en overmatig verzuim tijdens Duchenne Heroes. Dus toch maar weer een dagje naar school en huiswerk maken. Ich, mir, mich, du, der, dich. Sinus, tangus. Dat soort dingen. Harrie en Mari zijn er natuurlijk wel bij vandaag. Zoals iedere dag. Afwas doen, fietsen poetsen. En cola uitdelen. River Cola van de Lidl. Geen Coca-Cola. Lesje in na-oorlogse zuinigheid. Cola is cola. Vorig jaar waren wij berucht als het team met die grote blauwe bus en die Haagse chauffeur. Dit jaar worden wij bemind als dat clubje met die twee lieve oude mannetjes. Waldorf en Statler. Buurman & Buurman. Het zijn jullie woorden, niet de mijne. Vanavond is de feestavond. Thema SuperHeroes. Wij hebben iets leuks bedacht. Al zeg ik het zelf. Foto in de maak. Wordt vervolgd……..

Duchenne Heroes 2015. Dag 7.

Dag 6 werd afgesloten met een geweldig leuke feestavond. Daar troffen we vele bekenden zoals Spiderman, Batman en Superman. Buurman & Buurman sliepen al. De ochtend erna werden de capes en maskers geruild voor helm en fietsbril en stapten we voor de laatste kilometers op de fiets. Het tempo lag lekker hoog en uiteraard met wederom de nodige regenbuitjes onderweg, arriveerden we eindelijk droog in Nijmegen. Onder politie-escorte reden we een ereronde door de stad om te eindigen in Park Brakkenstein. Teamcaptain Cody wachtte ons op en reed samen met Fietsmaatje Rob op de duofiets de laatste meters mee het park binnen. En wat een feest was het daar! Muziek. Gejuich. Bloemen. Geklap. Kussen. Nog meer geklap. Van familie, vrienden, teamgenoten van Go4Duchenne. Kinderen met Duchenne. Vooral veel vrolijke en trotse gezichten. Trots ja. Trots op de heroes. Trots op iedereen die bijdrage heeft geleverd, op wat voor manier dan ook. En blijdschap. Thuisblijvers blij dat fietsers weer heelhuids terug zijn. Na 7 dagen. Na 717km. Na 10.767 hoogtemeters. Fietsers blij om weer gewone mensen te zien in gewone kleren. Blij om weer in normaal bed te mogen slapen zonder gesnurk en getoeter. Ik noem geen namen. Maar sterkte gewenst Judith en Maartje. Wat een fantastische afsluiter van een prachtige ervaring. Met ellende, regen, water, modder en iets met nattigheid. Maar het doel is bereikt: Dankzij alle sponsors en support is er ruim € 1,1 mln opgehaald. Dat is veel geld. En geld is onderzoek. Onderzoek is hoop. Hoop op een medicijn. Hoop op een lange toekomst voor alle kinderen. Samen trappen we Duchenne de wereld uit! Maar de komende week ff nie……

Alle verhalen zijn geschreven door Rob onze trouwe fietser!